Ongeveer driekwart van de zelfstandige ondernemers geeft aan iets geregeld te hebben om op terug te vallen voor het geval ze arbeidsongeschikt worden. Juist zelfstandigen zonder arbeidsongeschiktheidsvoorziening hebben een slechtere gezondheid en doen vaker zwaar of gevaarlijk werk.
In de Zelfstandigen Enquête Arbeid (ZEA) geven sommige zelfstandigen aan een verzekering te hebben afgesloten tegen arbeidsongeschiktheid; het merendeel noemt een andere voorziening zoals spaargeld of het inkomen van de partner. Een kwart van de zelfstandige ondernemers heeft echter geen voorziening getroffen voor arbeidsongeschiktheid.
Hoe groot is het risico dat deze groep loopt? In theorie hebben zelfstandigen met hogere risico’s een relatief sterke prikkel om zich te laten verzekeren, dan wel een andere voorziening te treffen. Aan de andere kant is bekend dat gezondheid samenhangt met minder gunstige sociaal-economische achtergrondkenmerken, wat weer kan samenhangen met de mate waarin zelfstandigen voorzieningen kúnnen treffen.
De figuur toont dat respondenten zonder arbeidsongeschiktheidsvoorziening significant vaker hun gezondheid omschrijven als ‘gaat wel’, ‘slecht’ of ‘zeer slecht’. Ook geeft de groep vaker aan dat ze werk doen waarbij het risico bestaat op gevaren, zoals struikelen of snijden. Daarnaast doet de groep vaker zwaar werk, zoals regelmatig veel kracht moeten zetten.
Omgekeerd geldt overigens ook dat respondenten die zwaar werk doen significant vaker aangeven geen arbeidsongeschiktheidsvoorziening te hebben getroffen.
Al met al lijkt het dus aannemelijk dat de relatie tussen gezondheidsrisico’s en arbeidsongeschiktsheidsvoorzieningen met name door sociaal-economische achtergrondkenmerken wordt bepaald.
Auteurs
Categorieën