Als opvolger voor Zomergasten presentator Wilfried de Jong valt opvallend vaak de naam van Gerard Joling. De topper kan niet alleen zingen, maar maakte zich ook verdienstelijk als presentator van de serie K3 zoekt K3. In zijn vrije tijd houdt hij zich onledig met fijnbesnaarde humor met maatje Goor, afgewisseld met het beledigen van mensen, vooral als ze links zijn of moslim. Geschikte eigenschappen voor een Zomergasten presentator, dunkt me.
Elitehaat
De haat tegen de elite krijgt langzamerhand surrealistische proporties. Volkskrant columniste Sheila Sitalsing merkte op dat zelfs (al dan niet zelfverklaarde) intellectuelen zich tegenwoordig afzetten tegen de elite. Ooit was er gepaste trots op mensen die ergens talent voor hadden of een academische studie hadden afgerond, maar tegenwoordig kun je dat beter verzwijgen. Straks denken ze nog dat je tot de elite behoort! De Koot en Bie typetjes Jacobse en van Es hadden daar in 1981 al een oplossing voor: Geef elke Nederlander bij de geboorte een doctorandustitel!
Ruïneus
De woekerende elitehaat is ruïneus. Om het uit 1917 stammende essay van José Ortega y Gasset nog maar eens aan te halen: ‘Iedere opgefokte toepassing van het democratische gelijkheidsideaal op een domein dat zich buiten de politiek bevindt, leidt uiteindelijk tot een onzalige verplatting van de hele samenleving’.
Ander vaatje
Maar voor deze constatering kopen we niets. Een #jesuiselite actie is even pathetisch als kansloos. Mensen die bevoorrecht zijn door afkomst, geld of talent, moeten uit een ander vaatje tappen om hun geloofwaardigheid terug te winnen. De kunst is recht te doen aan de breed gevoelde wens om burgers beter te betrekken bij besluitvorming zonder een populistische box van Pandora te openen.
Aristoteles
De manier om dat te doen is al door Aristoteles bedacht, maar wordt in de politiek merkwaardig weinig toegepast. De Griekse alleskunner vond in zijn boek Politeia al dat onder de juiste omstandigheden de massa (hoi polloi) zaken beter kon beoordelen dan individuen of, zo u wilt, de elite.
Gemene deler
De wisdom of the crowd van Aristoteles is het omgekeerde van opiniepeilingpolitiek of primitief koppen tellen in referenda. Die leiden te vaak tot grootste gemene delers of een race naar de intellectuele bodem.
Wisdom of the crowd
Wisdom of the crowd maakt gebruik van het feit dat vele hoofden licht werk maken. Iedereen heeft een klein puzzelstukje in handen. Door gebruik te maken van collectieve intelligentie en creativiteit kunnen mooie puzzels gelegd worden.
Aftappen
In deze tijd van sociale media en Wikinomics kan collectieve intelligentie makkelijker dan ooit afgetapt worden. Maar wie bepaalt hoe de puzzel gelegd moet worden uit de veelkleurige input van hoi polloi? Juist, de elite. Gelukkig maar.
fd column 09-05
Auteur
Categorieën